از آنجا كه در اين مورد شاگرد حديث را از نظر استاد محدث مي گذراند، عرض ناميده مي شود. خواه اين عرضه از روي كتابي باشد، يا از حافظه شاگرد.

و نيز خواه استاد محدث آن را با اصلي كه در دست دارد مقابله كند، يا با اصلي كه در نزد شخص مورد اطمينان و ثقه او موجود است، و يا به محفوظات خود مراجعه نمايد.

در چنين حالتي هرگاه شاگرد بخواهد اين حديث را در جاي ديگري روايت كند، مي گويد: قرأت علي فلان... يعني اين را نزد فلاني خواندم، يا كسي خواند و من شنيدم و استاد آنرا تأييد و تصديق كرد. و مي تواند هم بگويد: حدثنا و اخبرنا.

البته با قيد لفظ خواندن در نزد استاد.

در هر دو حالت اگر به همراه شاگرد كسي ديگر هم وجود داشته باشد، لفظ جمع حدثنا و انبانا را بر زبان مي آورد. و پس از اينكه تمامي حديث شنيده و يا كتاب خوانده شد، استاد محدث به شنوندگان اجازه روايت آن را مي دهد.