كليني در باب ما يمتحن به من يصاب في سمعه... مي گويد: گروهي از اصحاب ما، از سهل بن زياد، از حسن بن ظريف... تا آنجا كه مي گويد: حديث كرد مرا ابوعمرو متطبب، و گفت: من اين كتاب را بر ابوعبدالله امام صادق (ع) عرضه داشتم؛ و علي بن فضال، از حسن بن جهم كه گفته است من آن را بر ابوالحسن الرضا (ع) عرضه داشتم و آن حضرت به من فرمود: آن را روايت كن كه صحيح است. آنگاه همانندش را نيز متذكر شده است. [1] .

اينكه شيخ كليني گفته است: عده اي از اصحاب ما روايت كرده اند از سهل بن زياد از حسن بن ظريف، منظورش روايت عرضه داشتن كتاب ديات به حضرت امام صادق (ع) بوده است.

و همان گروه از اصحاب ما، از سهل بن زياد، از علي بن فضال روايت عرضه كتاب را به امام رضا (ع) نيز روايت كرده اند. و اين عادت و روش كليني و ديگر بزرگان و مشايخ علم حديث است در مختصر ساختن حديث و حذف ابتداي سند دوم، هر گاه كه در آغاز حديث اول آمده باشد.

و منظور كليني از علي بن فضال، علي بن الحسن بن علي بن فضال است كه او با واسطه حسن بن جهم از امام رضا (ع) روايت نموده است، و اين مطلب در بحث درباره سند اول گذشته است.