طبري مي نويسد چون يزيد مسلم را به سركوبي قيام مردم مدينه مأمور كرد، به او گفت: اگر بلايي بر سرت آمد حصين بن نمير السكوني را به جانشيني خود بر سپاه بگمار. آنگاه چنين اضافه كرد: به مردم مدينه سه روز مهلت ده. اگر در آن مدت فرمانبرداري خود را اظهار داشتند كه هيچ، و گرنه پس از آن مدت با آنها بجنگ. و چون بر آنها دست يافتي، مدت سه روز دست سپاهيانت را بر غارت و چپاول اموال ايشان آزاد بگذار تا هر چه را از مال و خواسته و پول و سلاح و خوراكي به دست آوردند از آن ايشان باشد!

پس از گذشت سه روز، دست از ايشان بردار و علي بن الحسين را مورد توجه و مرحمت خود قرار ده و آزاري به او مرسان و سپاهيانت را نيز فرمان ده تا جانب حرمت او را نگهدارند. خودت را به او نزديك گردان كه او در رفتار و آشوب مدينه دخالتي نداشته است.

پس مسلم منادي خود را فرمان داد تا مردم را بسيج كند. منادي او بانگ برداشت: پيش به سوي حجاز! با دريافت جايزه و گرفتن يكصد دينار نقد براي مخارج شخصي كه نقدا پرداخت مي شود. اين بود كه دوازده هزار رزمنده مسلح آماده عزيمت شدند.

مسعودي در كتاب التنيه و الاشراف سفارشهاي يزيد را به مسلم بن عقبه چنين آورده است: چون به مدينه رسيدي، هر كس را كه مانع ورودت به مدينه شد و يا به جنگ تو برخاست با او بجنگ و پاسخ شمشير را با شمشير بده و بر آنها رحم مكن، و مدت سه روز دست سپاهيانت را به غارت اموال مردم مدينه آزاد بگذار.

مجروحين آنها را بكش و فراريانشان را مورد تعقيب قرار ده! اما اگر با تو از در مدارا درآمدند، از آنها درگذر و به سوي مكه عزيمت كن و با ابن زبير بجنگ.

هم او در مروج الذهب خويش آورده است كه يزيد، مسلم بن عقبه را مأمور سركوبي قيام مردم مدينه كرد. مسلم مدينه را بر خلاف پيغمبر خدا (ص) كه طيبه (خوشبو) مي خواند، نتنه (گنديده) ناميد! دينوري نيز همين مطالب را آورده است.