طبري مي نويسد: عبيدالله زياد فرمان حركت زنان و كودكان حسين (ع) را به جانب پايتخت يزيد صادر كرد. آنها نيز خود را آماده كردند. آنگاه مقرر داشت تا علي بن الحسين (ع) را در غل و زنجير به گردن افكندند و او را نيز به همراه ديگر اسيران و زير نظارت محفرة بن ثعلبه، و شمر بن ذي الجوشن به شام اعزام داشت. اين دو، كاروان اسيران را تا شام سرپرستي و زيرنظر داشتند، و در طول اين مسافرت علي بن الحسين حتي كلمه اي با ايشان سخن نگفت.

در فتوح ابن اعثم آمده است: عبيدالله زياد، زحر بن قيس جعفي را فرا خواند و سر حسين بن علي - رضي الله عنهما - و سرهاي ديگر برادران آن حضرت و نيز سر بريده علي اكبر و خانواده و ياران او - رضي الله عنهم اجمعين - را به وي تسليم كرد تا به شام ببرد. آنگاه علي بن الحسين و خواهران و عمه ها و تمامي زنانشان را به اسارت به شام به نزد يزيد بن معاويه فرستاد.

راوي مي گويد: مأموران ابن زياد خانواده پيغمبر را از كوفه تا به شام بر شترهاي بي پالان، از شهري به شهري و از منزلي به منزلي ديگر، چون اسيران روم و فرنگ حركت مي دادند و به هيچ روي جانب حرمت ايشان را نگه نمي داشتند. [1] .