طبري از قول ابومخنف مي نويسد: هنگامي كه حسين بن علي (ع) به شهادت رسيد، سر مبارك او و ديگر سرهاي اهل بيت و پيروان و ياران او را كه در ركاب حضرتش به شهادت رسيده بودند، به اين شرح نزد عبيدالله زياد بردند:

افراد قبيله كنده به سرپرستي قيس بن اشعث، سيزده سر!

افراد قبيله هوازن به فرماندهي شمر بن ذي الجوشن، بيست سر!

افراد قبيله تميم، هفده سر!

افرد قبيله بني اسد، شش سر!

افراد قبيله مذحج، هفت سر!

ديگر افراد سپاهي، هفت سر!

بر روي هم، هفتاد سر مي شد. ابومخنف به سخن خود چنين ادامه مي دهد: حسين (ع) كشته شد، در حالي كه مادرش فاطمه دختر رسول خدا بود. كشنده او سنان بن انس نخعي نام داشت و سر مطهرش را خولي بن يزيد به مقر فرمانداري آورد. و عباس، فرزند علي بن ابي طالب، كه مادرش ام البنين دختر حزام بن خالد، نوه ربيعة بن وحيد بود، به دست زيد بن رقاد جهني و حكيم بن طفيل سنبسي به شهادت رسيد.

جعفر و عبدالله و عثمان، فرزندان علي بن ابي طالب، كه فرد اخير با تير خولي بن يزيد از پاي درآمد و مادر هر سه نفر ام البنين و برادران حضرت ابوالفضل بوده اند، به شهادت رسيدند.

محمد، فرزند علي بن ابي طالب، كه مادرش ام ولد بوده، به دست مردي از قبيله بني ابان بن دارم به شهادت رسيد.

ابوبكر، فرزند علي بن ابي طالب، كه مادرش ليلا، دختر مسعود بن خالد بود، به دست مرة بن منقذ، نوه نعمان عبدي به شهادت رسيد.

علي بن الحسين (علي اكبر) كه مادرش ليلا، دختر ابومرة بن مسعود ثقفي، و جده مادريش ميمونه، دختر ابوسفيان بن حرب بود، به دست مرة بن منقذ بن نعمان عبدي شهيد شد.

عبدالله، فرزند امام حسين (ع)، كه مادرش رباب، دختر امرؤالقيس بن عدي بود، به دست هاني بن ثبيت حضرمي به شهادت رسيد.

اما علي بن الحسين (امام سجاد (ع)) را كودك انگاشتند و به همين بهانه كشته نشد. [1] .

ابوبكر، فرزند امام حسن (ع) (علي اصغر) كه مادرش ام ولد بود، با تير حرملة بن كاهل كشته شد.

قاسم، فرزند امام حسن (ع)، كه مادرش ام ولد بود، به دست سعد بن عمرو بن نفيل ازدي كشته شد.

عون فرزند عبدالله بن جعفر بن ابي طالب، كه مادرش جمانه، دختر مسيب بن نجيه و از بني فزاره بود، به دست عبدالله بن قطبه طائي به شهادت رسيد.

محمد، فرزند عبدالله بن جعفر بن ابي طالب، كه مادرش خوصا، دختر خصفة بن ثقيف (از بكر بن وائل) بود، به دست عامر بن نهشل تيمي شهيد شد.

جعفر، فرزند عقيل بن ابي طالب، كه مادرش ام البنين، دختر شقر بن هضاب بود، به دست بشر بن حوط همداني به شهادت رسيد.

عبدالرحمان، فرزند عقيل، كه مارش ام ولد بود به دست عثمان بن خالد بن اسير جهني از پاي درآمد.

عبدالله، فرزند عقيل بن ابي طالب، كه مادرش ام ولد بود. با تير عمرو بن صبيح صدائي به شهادت رسيد.

مسلم، فرزند عقيل بن ابي طالب، كه در كوفه به درجه شهادت رسيد، مادرش ام ولد بود.

عبدالله، فرزند مسلم بن عقيل بن ابي طالب، كه مادرش رقيه دختر اميرالمؤمنين (ع)، و مادر او ام ولد بود، به دست عمرو بن صبيح صدائي كشته شد. و نيز گفته اند كه كشنده او اسيد بن مالك حضرمي بوده است.

محمد، فرزند ابوسعيد و نوه عقيل بن ابي طالب، كه مادرش ام ولد بود، به دست لقيظ بن ياسر جهني به شهادت رسيد.

حسن، فرزند امام حسن (ع) (حسن مثني) كه مادرش خوله دختر منظور بن ريان نام داشت، و نيز عمرو، فرزند حسن بن علي، هر دو به علت كم سالي رها شدند.

اما از مواليان، كساني كه با حضرت امام حسين (ع) به شهادت رسيده اند، يكي از سليمان، آزادكرده امام بود كه به دست سليمان بن عوف حضرمي از پاي درآمد.

ديگري كه منحج، نام داشت. و ديگري عبدالله بن يقطر، كه برادر شيري امام بود نيز به شهادت رسيد.