خوارزمي در مقتل خود مي نويسد: هنگامي كه براي حسين (ع)، به غير از خانواده اش، يار و ياوري باقي نماند، آنها گرد يكديگر جمع شدند و با هم وداع نموده، عازم جنگ شدند. [1] .