پس از عمرو، سعد بن حنظله تميمي قدم به ميدان گذاشت، در حالي كه مي گفت:



صبرا علي الاسياف والاسنه

صبرا عليها لدخول الجنة



و حور عين ناعمات هنه

لمن يريد الفوز لا بالظنه



يا نفس! للراحه فاطرحنه

و في طلاب الخير فارغبنه



اي دل! براي ورود به بهشت و ديدار با حوران لطيف اندام بهشتي، كه بي گمان آماده پذيرايي از طالبان رستگاري مي باشند، بر زخم سنان نيزه ها و لبه تيز شمشيرها شكيبا باش.

اي دل! از راحتي و راحت طلبي چشم بپوش و در راه به دست آوردن خير و ثواب بكوش.

آنگاه به سپاه دشمن حمله برد و بسختي با آنان جنگيد تا سرانجام به شهادت رسيد. [1] .