راوي مي گويد: شمر بن ذي الجوشن از طرف چپ سپاه ابن سعد به جناح چپ امام حمله برد كه با مقاومت ياران امام روبرو گرديد آنها شمر و يارانش ‍ را به زخم نيزه گرفتند. پس از هر سو به امام و يارانش يورش بردند كه در اين كشاكش كلبي، كه در صف ياران امام بسختي مي جنگيد و دو تن از ياران عمر سعد را پس از كشتن دو هماورد نخستين ايشان از پاي درآورده بود، به دست هاني بن ثبيت حضرمي، و كبير بن حيي تيمي، كه بر سر راهش به كمين نشسته بودند، از پاي درآمد.

او دومين شهيد از سپاه امام بوده است.

چون كلبي به شهادت رسيد، همسرش ام وهب خود را به كشته شوهر رسانيد و خاك و خون از سر و روي او ستردن گرفت و مي گفت: بهشت گوارايت باد. چون شمر چنان ديد، به جواني به نام رستم فرمان داد تا سر آن زن را با گرز خود بكوبد! او نيز فرمان برد و با گرزي در دست داشت بر سر آن بانو چنان كوبيد كه مغز سرش متلاشي شد و در دم بر كناره جنازه شوهرش ‍ به شهادت رسيد.