راوي مي گويد: پس از اين كه عمر سعد نماز صبح روز جمعه دهم محرم را به جا آورد، با سپاهيان خود آماده نبرد با امام گرديد.

امام نيز وظيفه هر يك از يارانش را، كه از سي و دو سوار و چهل نفر پياده تشكيل مي شدند، تعيين و مواضع آنها را مشخص كرد و نماز صبح را با ايشان به جاي آورد. آنگاه زهير بن القين را به فرماندهي جناح راست، و حبيب بن مظاهر را به فرماندهي جناح چپ برگماشت و پرچم را هم به دست برادرش عباس داد.

خيمه هاي حرم را پشت سر سپاه قرار داد و مقرر داشت تا به هنگام جنگ در خندقي كه همان شب حفر كرده بودند آتش اندازند تا از حمله دشمن از پشت سر در امان باشند. چه، حضرتش در آن شب مقرر داشته بود تا مقداري ني و هيزم فراهم كنند و در قسمت پشت خيمه ها، كه سراشيب هم بود، خندقي حفر نمايند و آن ني و هيزم را در آن بيفكنند. و فرمود: بامدادان، كه دشمن با ما به پيكار برخيزد، ما در اين خندق آتش مي افكنيم تا دشمن از يك جهت با ما روبرو شده، از پشت سر حمله نكند.

در آن هنگام كه عمر سعد به قصد رويارويي با حسين (ع) از كوفه بيرون مي شد، عبدالله بن زهير بن سليم بر كوفيان، و عبدالرحمان بن ابي سبره بر مردم مذحج و اسد، و قيس به اشعث بن قيس بر ربيعه و كنده، و حر بن يزيد رياحي بر مردم تيم و همدان، فرماندهي داشتند و همه اين فرماندهان، بجز حر بن يزيد رياحي كه به امام پيوست و در ركاب امام به درجه رفيع شهادت رسيد، شاهد كشته شدن امام حسين (ع) بودند!

عمر سعد در روز عاشورا فرماندهي جناه راست سپاهش را به عهده عمرو بن حجاج زيبدي، و فرماندهي جناح چپ را به عهده شمر بن ذي الجوشن، و فرماندهي سواران را به عزرة بن قيس احمسي، و پيادگان را به شيث بن ربعي يربوعي سپرد، و پرچم جنگ را هم به دست ذويد (مولاي خود) داد.