در تاريخ الاسلام ذهبي آمده است كه ابن سعد مردي را بر شتري بنشانيد و او را مأموريت داد تا خود را به حسين برساند و وي را از كشته شدن مسلم بن عقيل آگاه سازد.

و در اخبارالطوال آمده است كه چون حسين (ع) در محل زباله فرود آمد، پيغامگزاران محمد بن اشعث و عمر بن سعد به خدمتش رسيدند و همچنان كه مسلم از فرزند اشعث و عمر بن سعد خواسته بود تا به وسيله نامه اي حسين (ع) را از سرانجام كار او و بي وفايي كوفيان و شكستن بيعتشان آگاه سازند، اين دو مأموريت خود را به جا آوردند. چون امام نامه را خواند، به حقيقت ماجرا يقين كرد.

طبري مي نويسد: محمد بن اشعث، اياس بن العثل طائي را برگزيد و به او گفت: خودت را به حسين برسان و اين نامه را به او بده. فرزند اشعث آنچه را كه مسلم گفته بود، طي نامه اي براي امام فرستاد. اياس در زباله به امام رسيد و او را از ماجرا باخبر ساخت و نامه فرزند اشعث را به او تسليم كرد. امام پس از آگاهي به آنچه رفته بود گفت: آنچه را خداوند مقدر كرده باشد به انجام خواهد رسيد. ما در پيشگاه خداوند داد خود و فساد امت خويش را مطرح مي كنيم.