امام حسين (ع) در روز سه شنبه هشتم ماه ذي حجه [1] سال شصت هجري به مقصد كوفه از مكه بيرون شد؛ اما با مأموران عمر بن سعيد، فرماندار مكه، روبرو گرديد كه براي جلوگيري از حركت آن حضرت آمده بودند.

برخورد اين دو گروه، منجر به مشاجره و كشمكش شد؛ تا آنجا كه با تازيانه به جان يكديگر افتادند، ولي سرانجام حسين و يارانش ايشان را از خود راندند و به راه ادامه دادند. آنها هم امام را مخاطب ساخته، گفتند:

اي حسين! آيا از خدا نمي ترسي كه خود را از جماعت و همبستگي با امت كنار مي كشي و بين آنها جدايي مي افكني؟ امام در پاسخ آنها به اين آيه تمسك جست: لي عملي و لكم أنتم بريئون مما أعمل و أنا بريء مما تعملون [2] يعني كار من مربوط به خود من است و كار شما مربوط به شما، شما از آنچه من انجام مي دهم بركناريد و من از كارهاي شما بيزار. [3] .