در مسند احمد بن حنبل و معجم الكبير طبراني و تاريخ ابن عساكر و مصادر ديگر از قول انس بن مالك آمده است كه گفت:

فرشته قطر، از فرشتگان مقرب، از خداوند اجازه گرفت تا پيامبر را ديدار كند. خداوند به او اجازه داد. آن روز نوبت ام سلمه بود. پس رسول خدا (ص) به ام سلمه فرمود بر در خانه بنشين و كسي را اجازه نده كه وارد شود. ام سلمه گويد: همان طور كه من بر درگاه خانه نشسته بودم، حسين بن علي (ع) آمد و در را گشود و يكراست وارد اتاق پيغمبر شد. رسول خدا (ص) نيز او را در آغوش كشيد و شروع به بوسيدن او كرد. فرشته از او پرسيد: دوستش داري؟ پيغمبر (ص) فرمود: آري. فرشته گفت: امت تو او را مي كشند! اگر مي خواهي، تا جايي را كه كشته مي شود به تو نشان دهم؟ پيغمبر فرمود: آري! و راوي مي گويد: آن فرشته مشتي از خاك قتلگاه حسين را كه ماسه گونه و يا خاكي سرخرنگ بود به پيغمبر داد. و ام سلمه نيز آنخاك را برگرفت و در جايي پنهان كرد. ثابت مي گويد: ما به آنجا كربلا مي گوييم. [1] .