نـشـانـه مـفـعول بي واسطه (:را) بايد در جاي درست و شايسته بنشيند تا هم مفهوم به درستي انـتـقـال يـابـد و هـم جـمـله زيـبـا گـردد. مـكـانِ (را) پـس از مـفـعـول اسـت و هـرگـز نـبـايـد بـه بـهـانـه مـركـب بـودن مـفـعـول، در ميان آن جاي گيرد. البتّه هر گاه مفعول طولاني شود، بايد براي آن چاره اي ديگر انديشيد. در مثال زير، مفعول عبارت است از (شهادت يكايك ياران امام در عاشورا):

(همه گزارش هاي تاريخي، شهادت يكايك ياران امام در عاشورا را تأييد نكرده اند.)

از ايـن رو، نـبـايـد به بهانه كوتاه سازي مفعول، (را) را پس از (امام) آورد. امّا مثلا در جمله زير، مكان (را) مناسب است، زيرا پس از تمامِ مفعول آمده است:

(هـمـه گـزارش هـاي تاريخي اين ادّعا را كه يكايك ياران امام در عاشوار شهيد شده اند تأييد نكرده اند.)

يعني مفعول (ادّعا)است و جمله بعد آن را توضيح مي دهد، نه آن كه

جزء مفعول باشد. پس نبايد نوشت:

(هـمـه گـزارش هـاي تـاريـخـي ايـن ادّعـا كـه يـكـايـك يـاران امـام در عـاشـورا شهيد شده اند را تأييدنكرده اند.)