گـاه رويـداد گذشته با (فعل ماضي مركّب از يك جزء اصلي و يك جزء التزامي) گزارش ‍ مـي شـود. در ايـن حـال، جـزء اصلي بايد ماضي مطلق، و جزء التزامي بايد مضارع التزامي بـاشـد، نـه مـاضـي مـطلق؛ زيرا آنچه در زمان گذشته انجام شده همان جزء اصلي است ك جزء التـزامـي را مـعـنـا مـي بـخـشـد. مـثـلا در جـمله زير، آنچه تحقّق يافته (دستور دادن) است نه (ساختن):

(ركن الدّوله دستور داد كه بقعه اي بر مزار شيخ بسازند.)

پس نبايد نوشت:

(ركن الدّوله دستور داد كه بقعه اي بر مزار شيخ ساختند.)