نـهـاد و فـعل بايد از لحاظ تعداد (مفرد و جمع بودن) با يكديگر سازگار و برابر باشند. حـتـّي آن گـاه كـه نـهـاد بـي جـان اسـت نـيـز بـايـد ايـن بـرابـري رعـايـت گـردد. مثال: (آثار او عبارتند از:....) (تمدّن هاي بزرگ مردان بزرگي پرورانده اند.)

البـتـّه گـاه بـه دليـل فـضاي مخصوص يك جمله يا تبادر خاصّ يك واژه، اين برابري مطلوب نيست. مثال:

(آراي اين دانشمند مورد توجّهِ اهل بصيرت است.)

در ايـن مـيـان، آنـچـه كـامـلا آسـيـب زنـنـده اسـت، رعـايـت نـكـردنِ وحـدت رويـّه در يك متن است. در مثال زير، يك نهاد با فعل مفرد آمده و آن گاه با ضمير جمع مورد اشاره قرار گرفته است:

(سـرهـاي مقدّس شهداي كربلا از كوفه به شام فرستاده شد. سپس يزيد دستور دفن آن ها را صادر كرد.)