نـهـاد و گـزاره بايد كاملا با يكديگر سازگار و همگن باشند و از ارتباط منطقي بهره بَرَند. نـبـودِ چـنـيـن سـازگـاري و ارتـبـاطـي، جـمـله را خـام و دبـسـتـانـي مـي كـنـد. در مثال زير، گزاره جمله دوم هيچ ارتباطي به نهاد اصلي ندارد:

(پيامبر بيانِ بخشي از احكام را به جانشينان خود سپرده و به وسيله ايشان انتشار يافته است.)

آيـا از لحـاظ منطقي، چنين مفهومي قابل تصوّر است (؟): (پيامبر به وسيله ايشان انتشار يافته است.) شكل صحيح جمله چنين است:

(پـيـامـبـر بـيـان بخشي از احكام را به جانشينان خود سپرده است و ايشان آن احكام را انتشار داده اند.)