جـمـله بـايـد شفّاف و روشن باشد، يعني گذشته از رواني و زلالي واژه ها، خود جمله نيز بايد داراي وضـوح بـاشـد و اجـزاي آن، خـود را كـنـار يـكـديـگـر بـه خـوبـي بـيابند و معنايِ هم را كـامـل سـازنـد. جـمـله هايي كه از چينش خوبي برخوردار نباشند، خواننده را به رنج و زحمت مي افكنند. مثال:

(بر عكس، فلسفه اي كه خود صورت نوعي فلسفه هايي كه مي خواهيم از آن ها سخن به ميان آوريـم وجـود دارد و آن نظريه يا مذهب شوپنهاور است.) [آندره كرسون: (دستگاه هاي فلسفي)، ص ‍ 308]