نام بيگانه: Comma

وظيفه اصلي: درنگ كوتاه

موارد كاربرد:

يك. بعد از عبارت قيدي براي رفع ابهام يا شكل وطنين بخشيدن به جمله:

(در اين همه سال كه موسي بن جعفر ـ عليهماالسّلام ـ در زندان هاي مختلف به سر مي بَرَد، امام رضا ـ عليه السّلام ـ عهده دار تربيت و متكفّل زندگي خواهرش حضرت معصومه و ديگر خواهران است.).

دو. ميان جمله هاي پايه و پيرو:

(چـنـان كـه يـاد كـرديـم، از جـاهـايـي كـه امـام خـود را نـمـود در مـراسـم فوت پدر گرامي اش بود.) سه. پيش و پس از بدل، اگر بدل در ميان جمله باشد:

(نگاهش كه به چهره فاطمه، دختر امام حسين، افتاد...)

چهار. بين همه واحدهاي همتراز و هم اِسناد:

(در همه چيز به پدرش همانندبود: سخن گفتنش، سكوتش، راه پيمودنش،نوري كه از چشمانش ‍ فرامي تابيد،....)

پـنـج. بـراي سـاده سـازي فـهـم مـطـلب، گـرچـه اصـالتـا لازم نـبـاشـد. مثال: پس از نهاد، در صورتي كه براي رفع ابهام لازم باشد يا نهاد درازا يابد:

(اسـاسـا جـدايـي ايـن وجـهـه هـاي مـتـفـاوت انـديـشـه و احـساس آدمي، يك توطئه استعماري است.)(در اين منزل بود كه فرزدق، حسين ـ عليه السّلام ـ را ديد.)

شـش. بـيـن بـخـش هـاي مختلفِ نشاني اشخاص و اماكن؛ و ميان اجزاي پس از نام مأخذ در نشاني مآخذ:

(تهران، خ انقلاب اسلامي، خ فرصت،...)

بهاءالدّين خرّمشاهي: (حافظ نامه)، ج 1، شركت انتشارات علمي و فرهنگي،1366، ص ‍ 52.

هـفـت. بـعـد از فـعـل وصفي:

(... آنـچـه از عـزائم و آيـات قـرآنـي و جـز آن نـوشـتـه، جـهـت حصول مقصد و دفع بلا باخود دارند.).

هشت. ميان صدر و ذيل در مدخل معكوس دائرة المعارف و ديگر موارد تقدّم نام خانوادگي بر نام:

(رياحي، حرّ بن يزيد)