همان گونه كه متن مقالات در موارد بايسته پيشگفته نيازمند اعراب گذاري و آوانگاري است (1 ـ 6 ـ 5) در نگارش منابع و كتاب شناسي آن ها نيز اعراب گذاري در موارد لزوم كاري بايسته و درخور است. مثال: ياقوت حَمَوي، العِبَر و...، مُرُوج الذَّهَب.