قاعده چنين است كه مدخل دهي با رويّه اي يكسان صورت پذيرد، مثلاً القاب احترامي همچون (امام) پـيـش از نـام قـرار گـيـرد؛ اسامي جغرافيايي با اسم جنس مكاني همراه شود، مانند (آستانه...)؛ و نـام خـانـدان هـا بـا واژه مـعـهـود مـثـل (آل) بـيـايـد. بـا ايـن حـال، از آن جـا كـه اصـل اشـتـهـار و تـبـادر ـ هـمـراه بـا اصل صحّت ـ بر اصول ديگر حاكم است، گاه بايد به ضرورت از وحدت رويّه دست كشيد.

مـثـال: (آل حـمـدان) بـه (حـمدانيان) ارجاع داده مي شود؛ هرچند رويّه غالب آوردن نام خاندان هابا(آل) است، مانند (آل همدان).