هـمـان سان كه هرگونه ابهام و ايهام مفهومي در مقاله بايد با توضيح وافي برطرف گردد،از ناروشني هاي منجر به ابهام نيز بايد پرهيز شود. از جمله، هر واژه، اصطلاح، عبارت، ياجـمـله نـيـازمـنـدِ آوانـگـاري بـايـد با شيوه اعراب گذاري، آوانويسي شود. در دائرة المعارف،آوانگاري، خواه در مدخل و خواه در متن؛ و خواه براي موارد عربي يا غير آن، با نهادنِ اعراب درمـتـن صـورت مي پذيرد و از آوردن برابرْ نگاشته لفظي به زبان بيگانه پرهيز مي شود. مـلاك نـيـاز به آوانگاري، ميزانِ گوشْ آشناييِ هر مورد است. ضمناً حركت صرفاً به حروفي داده مي شود كه درست خواندن منوط به اِعراب داشتن آن هاست:

مـثـال: (آل مـُطـَر)؛ (سَدانت) (پرده داري)؛ (مُرُوج الذَّهَب)؛ (عَبَقات الاَنْوار)؛ (وَ حَمْلُهُ وَفِص الُهُ ثَلا ثُونَ شَهْراً)؛ (كَشمير).