هرگاه در موردي خاص، يك منبع داراي چاپ ها يا نسخه هاي گوناگون باشد، نويسنده بايد ازنـسـخه يا چاپي استفاده كند كه بيشترين مزيّت علمي را داراست؛ مزيّت هايي همچون: تصحيح(تـنـقـيـح و تـحـقـيـق)، نـقـد و افـزودن تـوضـيـحـات عـلمـي، مـقـابـله و ارائه نـسـخـه بـدل هـا. از ايـن رو، قـدمـتِ زمـانـي تـنها ملاك تقدّم يك نسخه يا چاپ نيست؛ بلكه بايد مجموعه مزيّت هاي علمي آن را لحاظ كرد.

مـثـال: در چـاپ هـاي تـصـحـيـح شـده، گـاه بـه افـزايـش هـا، تـوضـيـحـات، و نـسـخـه بدل هايي برمي خوريم كه حتّي اصلِ وجود مطلبي در يك منبع را نفي يا اثبات مي كنند.