گريه افراد ضعيف وناتواني است كه از رسيدن به اهداف خود وامانده اند وروح و شهامتي براي پيشرفت در خود نمي بينند، مي نشينند و عاجزانه گريه سر مي دهند، هرگز براي امام حسين عليه السلام چنين گريه اي مكن كه او از اين گريه بيزار ومتنفر است، اگر گريه مي كني گريه شوق، عاطفه، وپيوند هدف باشد. ولي مهمتر از سوگواري، آشنايي به مكتب امام حسين عليه السلام و ياران او و پيوستگي عملي به اهداف آن بزرگوار است، كه پاك بودن وپاك زيستن ودرست انديشيدن وعمل كردن مي باشد.