لشكر عمر سعد در روز عاشورا گرداگرد لشكر و خيمه هاي امام حسين عليه السلام به گشت زني مشغول شدند.از هر طرف كه مي رفتند خندقي پر از شعله هاي آتش در اطراف خيمه ها مي ديدند.در اين هنگام شمر عليه اللعنه با صداي بلند فرياد زد:

اي حسين!پيش از آنكه قيامت فرا رسد در رفتن به آتش دوزخ شتاب كردي!

حضرت فرمود:گويا گوينده اين سخن شمر است.گفتند:بلي يا بن رسول الله!

فرمود:اي پسر زن بز چران تو به آتش دوزخ سزاورتري.

مسلم بن عوسجه كه در كنار امام حسين عليه السلام قرار گرفته بود گفت

يا بن رسول الله!شمر در تير راس من است اجازه بده تا او را به جهنم واصل كنم.

امام عليه السلام پاسخ داد:اني اكره ان ابداهم بالقتال من خوش ندارم كه آغازگر جنگ باشم

بعد سخنراني هاي امام عليه السلام در روز عاشورا زمينه و مقدمات جنگ فراهم شد.

حر بن يزيد رياحي با شنيدن استغاثه امام حسين عليه السلام از خواب غفلت بيدار شد و به لشكر حق پيوست.در اين هنگام عمر سعد تيري به كمان گذاشت و به سوي سپاه ابا عبد الله عليه السلام رها كرد و گفت:

نزد امير ابن زياد شاهد باشيد كه من پيش از همه جنگ را شروع كردم

در نتيجه عمر سعد رسما با انداختن تيري به سوي سپاه ابا عبد الله عليه السلام جنگ را آغاز كرد و اين خود نشان دهنده اين است كه امام عليه السلام جنگ را آغاز نكرد بلكه از شروع به جنگ كراهت نشان مي داد