براي محفوظ ماندن انسان از شرور و آفات و بلاها و حفظ اموال او از دستبرد و سرقت، دستوراتي در روايات اهل بيت عليهم السلام وارد شده است از قبيل: قرائت بعضي از سوره ها و آيات، خواندن برخي از دعاها و حرزها و يا همراه داشتن آن، صدقه دادن. از جمله اموري كه براي حفظ انسان و اموال او مفيد است تربت حضرت سيد الشهدا عليه السلام است.

امام رضا عليه السلام هرگاه مي خواست لباس يا چيز ديگري براي كسي بفرستد، قدري تربت لابلاي آن مي گذاشت و مي فرمود: «تربت، باعث محفوظ ماندن است به اذن خداوند» [1] .

امام صادق عليه السلام فرمود: «خاك حرم امام حسين عليه السلام، شفاي هر درد و امان از هر ترس است» [2] .

و فرمودند: «كام فرزندانتان را به تربت برگيريد كه سبب امنيت و باعث محفوظ ماندن آنهاست» [3] .


در روايت ديگري نيز از آن حضرت نقل شده كه فرمود: «كام فرزندان خود را به آب فرات و تربت امام حسين عليه السلام برگيريد، و اگر نبود از آب باران استفاده كنيد» [4] .

و وصف تربت به اين كه «امان از هر ترسي است»، در بسياري از دعاها و روايتها وارد شده است [5] .

مرحوم سيد بن طاووس مي فرمايد: هنگامي كه امام صادق عليه السلام به عراق تشريف آوردند، مردم نزد آن بزرگوار اجتماع كرده و عرض كردند: اي سرور ما، تربت امام حسين عليه السلام شفاي هر دردي است [6] ، (و اين مطلب نزد ما مسلم است). آيا امان از هر ترسي هم هست؟

حضرت فرمودند: «آري اين چنين است، هر كس مي خواهد از هر ترسي در امان باشد، تسبيحي كه از تربت امام حسين عليه السلام ساخته شده باشد در دست گرفته و دعايي كه هنگام خوابيدن در رختخواب خوانده مي شود [7] ، سه مرتبه بخواند. سپس تسبيح را بوسيده و بر ديده گانش


بگذارد و بگويد:

اَللّهُمَّ إنّي أَسأَلُكَ بِحَقِّ هِذِهِ التُرْبَةِ وَ بِحَقِّ صاحِبِها وَ بِحَقِّ جَدِّهِ وَ بِحَقِّ أَبيهِ وَ بِحَقِّ أُمِّهِ وَ بِحَقِّ أَخيهِ وَ بِحَقِّ وُلْدِهِ الطَّاهِرينَ، اِجْعَلْها شِفاءً مِنْ كُلِّ داءٍ وَ أَماناً مِنْ كُلِّ خَوْفٍ وَ حِفْظاً مِنْ كُلِّ سُوءٍ.

يعني: «بار الها! به حق اين تربت و صاحب آن، به حق جدّش، به حق پدرش، به حق مادرش، به حق برادرش، و به حق فرزندان پاكش، اين تربت را شفاي از هر درد، امان از هر ترس و سبب محفوظ ماندن از هر شرّ و بلا قرار بده».

سپس آن را در جيب خويش بگذارد. اگر اين دستورالعمل را در صبح به جاي آورد، تا شب در امنيت الهي است و اگر شب به جاي آورد، پيوسته تا صبح در امان خداوند تعالي است» [8] .

سپس ايشان دو روايت ديگر در دعاهاي وارد در اين جهت ذكر كرده، مي فرمايد: روايت شده است كه هركس از سلطان يا غير آن خوف


داشته باشد و (هنگام خروج از منزل) [9] تربت را برداشته و اين دعاها را بخواند، (سبب امنيت و محفوظ ماندن او خواهد بود) [10] :

اَللّهُمَّ هذِهِ طينَةُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ عليه السلام وَلِيِّكَ وَ ابْنِ وَلِيِّكَ، اتَّخَذْتُها حِرْزاً لِما أَخافُ وَ ما لا أَخافُ». يعني: «بار خدايا! اين خاك قبر امام حسين عليه السلام وليّ تو و فرزند ولي توست، آن را برداشتم تا باعث حفظ من شود از هر چه مي ترسم و آن چيزهايي كه نمي ترسم».

روايت دوم: «اَللّهُمَّ إنّي أَخَذْتُهُ مِنْ قَبْرِ وَليِّكَ وَ ابنِ وَليِّكَ، فَاجْعَلْهُ لي أمْناً وَ حِرْزاً مِمَّا أَخافُ وَ مِمَّا لا أخافُ» [11] . يعني: «خداوندا! من اين تربت را از قبر ولي تو و فرزند ولي تو برداشته ام، او را سبب امنيت و محافظت من از آن چه مي ترسم و يا نمي ترسم قرار بده».

چنانچه كسي را سحر كرده باشند، دعاي مفصلي وارد شده است كه آن را به تربت كربلا خوانده و تربت را مُهر كرده و بر او آويزان مي كنند [12] ، كه به خاطر طولاني بودن دعا از ذكر آن خودداري كرديم.