زيارت امامان معصوم عليهم السلام در شرع مقدس بر آن بسيار تأكيد شده است. از كلمات دُرربار خاندان وحي استفاده مي شود كه زيارت، اعلام وفاداري به پيمان با اهل بيت عليهم السلام است، و از اسباب آمرزش و مغفرت است و شفاعت را شامل حال زاير مي نمايد. در قيامت نيز پيامبر گرامي اسلام صلي اللَّه عليه و آله از او دستگيري كرده و او را نجات مي دهند و پاداش زيارت او بهشت است [1] .

روايتهاي بسياري در خواص و آثار زيارت امام حسين عليه السلام و تكرار و نايب گرفتن در آن وارد شده است كه بحث درباره ي آن نياز به تأليف مستقلي دارد. ما از باب نمونه به چكيده اي از فضيلتهاي بيشمار آن اشاره مي كنيم.

امامان معصوم عليهم السلام تأكيد بسيار بر زيارت آن حضرت داشته و بنابر بعضي از روايتها آن را واجب و فريضه و يكي از حقوق آن گرامي شمرده اند، و با فضيلت ترين و محبوبترين اعمال نزد خداست و بر حج و عمره ي مستحبي ترجيح دارد، و اگر مردم ارزش آن را مي دانستند از شدّت شوق جان مي سپردند. خداي تعالي در آخر روز عرفه، پيش از توجه به آنهايي كه در صحراي عرفات هستند، به زوّار امام حسين عليه السلام


نظر دارد. زائر آن حضرت مشمول دعاي خير اهل آسمان و حضرت رسول صلي اللَّه عليه و آله و حضرت زهرا عليهاالسلام و همه ي ائمه معصومين عليهم السلام و فرشتگان بوده و امام حسين عليه السلام كه در جانب راست عرش الهي هستند بر او نظر مي كنند. هفتاد هزار فرشته در آن جا عبادت مي كنند و ثواب آن در نامه ي عمل زوّار نوشته مي شود. فرشتگان، خدمتگزار آنها بوده و دست بر صورت آنها مي كشند. در مقابل هر زيارت ثواب حجها و عمره هاي بسيار زيادي به او داده مي شود، و گناهان او حتي گناهان پنجاه ساله ي او بخشوده مي شود. رزق و روزي به سوي او جلب شده، امور دنيوي اش كفايت و عمرش طولاني شود و در زندگي خوشبخت مي گردد.

زيارت كربلا علامت محبت زائر به ائمه عليهم السلام است كه به آن شناخته مي شود.هنگامي كه به قصد زيارت از خانه اش بيرون مي رود، اگر پياده باشد به هر قدمي حسنه اي برايش نوشته شده و يكي از گناهانش محو مي شود. فرشتگان از ابتداي سفر تا هنگام برگشتن با او هستند. هنگامي كه مي خواهد از كربلا برگردد، يكي از فرشتگان از جانب خداوند به او سلام رسانده و مي گويد: «عمل خويش از سر گير، كه گناهان گذشته ات همه بخشوده شد».

چنانچه زائر به سلامت برگردد، آن فرشتگان تا هنگام مردن او بر درِ خانه اش اقامت گزيده، به ذكر خدا مشغول و ثوابش را به او مي دهند و در روايتي آمده كه «هر روز زيارت امام حسين عليه السلام مي كنند، ثوابش را به آن زائر مي دهند».

هنگام وفات او بر جنازه اش حاضر شده و در تغسيل و تكفين و نماز او شركت كرده و منادي الهي به آن فرشتگان خطاب مي كند: «تا


قيامت كنار قبر او به تسبيح و تقديس حق تعالي مشغول باشيد»، و ثواب آن در نامه ي عمل اين زائر ثبت گردد.

جمعي از فرشتگان كه در خود حرم مأموريت دارند، به استقبال زوّار مي روند و هنگام بازگشت آنها را مشايعت مي كنند. اگر بيمار شوند به عيادت آنها رفته و اگر زائري از دنيا برود بر جنازه اش حاضر و بر او نمازگزارده و برايش استغفار و طلب رحمت مي كنند.

در قيامت زائران قبر آن حضرت همراه با ايشان در سايه ي عرش الهي هستند. بر آنها علامتي است نوراني كه به آن شناخته شوند و به هر زائري شفاعت صد نفر واگذار شده و از شهيدان محسوب مي شود.

يكي از مهمترين خواص زيارت اين است كه اگر كسي شقيّ و بد ذات باشد، با تشرف به زيارت آن حضرت شقاوت او زايل و سعادتمند خواهد شد.

ترك زيارت آن حضرت مذّمت شده و جفا در حق آن گرامي و از عقوق پيامبر اسلام صلي اللَّه عليه و آله شمرده شده است. كسي كه به زيارت آن حضرت مشرّف نشود، ايمانش ناقص است و بلكه فرموده اند: «از شيعيان ما نيست». در روز قيامت، حسرت مي خورد كه چرا موفق نشدم و اگر داخل بهشت هم شود، باز مقام و درجه اش پايين و مهمان اهل بهشت باشد (و براي خود او جا و مكاني نخواهد بود) [2] .