در روايت آمده است: «مسلم بن عقبة مردم را براي بيعت كردن فراخواند، بيعتي با اين عنوان كه بندگان يزيد بن معاويه باشند تا او هر گونه كه بخواهد در جان و مال و خانواده ي آنان تصرف كند». [1] .

هر كه از اهل مدينه باقي مانده بود با اين شرط كه بنده و غلام يزيد باشد بيعت كرد، جز «علي بن الحسين عليه السلام» كه با اهل مدينه همراهي نكرده بود و «علي بن عبدالله بن عباس» كه دائي هايش كه در لشكر خليفه بودند او را از ورود در كار اهل مدينه بازداشته بودند. و هر كه از اين بيعت سرپيچي مي كرد او را از دم تيغ مي گذراندند. [2] .