سر حسين عليه السلام را در طشتي طلا رو به روي يزيد بن معاويه نهادند. او چوب خيزران خواست و با آن بر دندانهاي حسين عليه السلام مي زد و


مي گفت: «ابوعبدالله چه خوش دندان بوده است!»

در اين هنگام مردي از اصحاب رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم كه او را «ابوبرزة اسلمي [1] مي گفتند به يزيد گفت: «آيا با چوبدست خود به لب و دندان حسين مي زني؟! آگاه باش كه چوبدست تو از لب هاي حسين جائي را گزيد و آزرد كه من بارها ديده بودم رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم آنجا را مي بوسيد و مي مكيد. يزيد! بدان كه تو در روز قيامت در حالتي به محشر درآئي كه شفيع تو ابن زياد است! و اين حسين عليه السلام در روز قيامت مي آيد و شفيع او محمد صلي الله عليه و آله و سلم است!» سپس از جاي برخاست و بيرون رفت. [2] .