يكي از ويژگي ها و امتيازات اسلام بر ساير مكاتب، برچيدن نظام طبقاتي و برقراري نظام برابري و برادري است. قرآن كريم مي فرمايد:

(يا ايها الناس انا خلقناكم من ذكر و انثي و جعلناكم شعوبا و قبائل لتعارفوا ان اكرمكم عندالله اتقيكم ان الله عليم خبير)

«اي مردم! ما شما را از يك مرد و زن آفريديم، و شما را تيره ها و قبيله ها قرار داديم تا يكديگر را بشناسيد. همانا گرامي ترين شما نزد خدا باتقواترين شماست. خداوند دانا و آگاه است».

پيش از ظهور اسلام و گسترش آن، كشورهاي موجود در دنياي آن روز چنانكه مي دانيم، همه - با تفاوتهايي در شكل - نظام طبقاتي داشته اند: ايران بگونه اي، روم بگونه اي، هند و چين بگونه ديگر، و اعراب نيز كه از تمدن و حكومت بي بهره بودند، نظام


طبقاتي را در قبيله و با رياست شيخ قبيله اجرا مي كردند.

اسلام مي گويد: همه شما از يك پدر و مادر هستيد، و شعبه و تيره و قبيله تنها براي آن است كه همديگر را بشناسيد و بس، برتري و امتياز از آن پرهيزكاران است.

اسلام و دعوت اسلامي با نداي: «يا ايها الناس» آغاز و گسترش يافت. يعني: همه مردمان را مخاطب ساخت و ههم را در رديف هم قرار داد؛ ولي خليفه دوم با شروع خلافت خويش، در اسلام نيز - به اجتهاد خود - نظام طبقاتي ايجاد كرد، چگونه؟