قرآن كريم در سوره جمعه از واقعه اي خبر مي دهد كه در زمان رسول خدا، و در حال خطبه نماز جمعه اتفاق افتاد؛ واقعه اي كه داستان آن در همه تفاسير مكتب خلفا آمده است. مي فرمايد:

(واذا رأوا تجارة او لهوا انفضوا اليها و تركوك قائما قل ما عندالله خير من اللهو و من التجارة والله خير الرازقين)

«و هنگامي كه تجارت يا سرگرمي و لهوي را ببينند پراكنده شده و به سوي آن مي روند و تو [پيامبر] را ايستاده به حال خود رها مي كنند! بگو: آنچه نزد خداست بهتر از لهو و تجارت است، و خداوند بهترين


روزي دهندگان است.» [1] .

داستان واقعه چنين است:

پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم در حال خواندن خطبه نماز جمعه بود كه يك كاروان تجارتي وارد مدينه شد و با بوق و كرنا مردم را به خريد دعوت كرد. مردم مدينه پيامبر را ايستاده به حال خود رها كرده و به سوي كاروان شتافتند تا در خريد و تماشا از ديگران عقب نمانند و از آن جمعيت كثير تنها حدود بيست نفر زن و مرد باقي ماند! حال، آيا به چنين كساني كه بنابر مضمون آيه شريفه، تجارت و لهو را بر گوش دادن به سخنان پيامبر خدا و بر نماز جمعه ترجيح مي دهند مي توان اعتماد نمود؟ و آيا دين خدا و سنت پيامبر را - تنها به صرف اينكه صحابه پيامبرند - مي شود از ايشان گرفت؟ آن هم از همه آنان بدون استثناء؟! چنانكه ديدگاه بخشي از مسلمان چنين است!