مردم جزيرة العرب، پيش از اسلام نظامي ويژه خود داشتند. نظامي قبيله گي و طبقاتي كه بر مبناي حمله و غارت و چپاول در بيابانهاو تجارت و زراعت محدود در برخي از شهرها استوار بود. هيچگونه حكومتي نداشتند و از مدنيت و فرهنگ بدرو بودند. در حلمه به قبايل و كاروانها يكديگر را اسير مي كردند و در بازارهاي اطراف مكه مثل «بازار عكاظ» و غير آن مي فروختند و از اين راه امرار معاش مي كردند!

يك بار كه با برخي ملي گراهاي عرب سخن مي گفتيم و آنها بعثت پيامبر اكرم در در مكه را از افتخارات عربي خود مي پنداشتند! به ايشان گفتم: «خردمندان طبيب را به جايي مي فرستند كه بيمار هست! خداوند سبحان نيز پيامبر را از آن رو در مكه مبعوث كرد. كه در دنياي آن روز، بيمارتر از از هل مكه وجود نداشت.» نمونه روشن آن، داستان زيد بن حارثه است: