پسر حسينقلي خان و دومين پادشاه سلسله ي قاجار است كه به سال 1212 ه.ق. به سلطنت رسيده است. او برادرزاده ي آغا محمد خان بوده و پيش از رسيدن به پادشاهي «باباخان» ناميده مي شده و حكمران فارس بوده است. او ادبا و شعرا را دوست مي داشت و خود هم گاهي شعر مي گفت.



شير خدا كجاست كه در دشت كربلا

از چنگ گرگ يوسف خود را كند رها؟



هر سو دلا به نيزه سر سروري ببين

غلتان به خاك و خون ز جفا، پيكري ببين



گريان به درد داغ پدر كودكي نگر

دل ريش از فراق پسر مادري ببين






يا رب هميشه ديده ي خورشيد تار باد

تا روز حشر سينه ي گردون فگار باد



پيوسته چشم زال فلك از خدنگ آه

تاريك همچو ديده ي اسفنديار باد



پس از هجوم وهابيها به كربلاي معلا و تخريب و غارت حرم حسيني، هدايا و عطاياي بسياري از دبار قاجار به سوي عراق سرازير گرديد. فتحعلي شاه قاجار طلاهاي اختصاصي به روپوش قبه و مناره هاي حسيني را بر حسب وصيت عمويش آغامحمدخان قاچار وقف شده بود بوسيله آقامحمد علي خان، رييس ديوان خود با قواي دو هزار نفري از قبيله بلوچ كه محمد علي خان رييس آنان بود به كربلا فرستاد.