آيت الله شيخ محمد حسين غروي اصفهاني مشهور به «كمپاني» و متخلص به «مفتقر»، فقيه و اصولي برجسته در سال 1296 ه.ق. در كاظمين زاده شد و در 1361 ه.ق. در نجف اشرف درگذشت.

وي بعد از فراگيري مقدمات در كاظمين براي ادامه ي تحصيل به نجف مهاجرت كرد. مدت سيزده سال در درس آيت الله العظمي آخوند خراساني صاحب «كفاية الاصول» حاضر شد، چندي بعد از وفات وي در دوره هاي متعدد سطوح عالي فقيه و اصول را تدريس كرد. او فلسفه را نزد فيلسوف عارف، «ميرزا محمدباقر اصطهباناتي» فراگرفت و همين تبحر او در فلسفه بر آثار و سبك بديع اصولي وي تأثير گذاشت.

ديوان اشعار فارسي و عربي او به چاپ رسيده است.

غروي اصفهاني از جمله شاعراني است كه در مصيبت سيد و سالار شهيدان، امام حسين عليه السلام اشعار پر سوز و گدازي دارد. هم اكنون ترجيع بندي در مرثيه ي سيدالشهداء عليه السلام از او بجاي مانده است. غروي اصفهاني در اين ترجيع بند به استقبال ترجيع بند محتشم كاشاني رفته و از او پيروي نموده كه بند اول آن چنين سروده شده است:



باز اين چه آتش است كه بر جان عالم است؟

باز اين چه شعله ي غم و اندوه و ماتم است؟



باز اين حديث حادثه ي جانگداز چيست؟

باز اين چه قصه ايست كه با غصه توأم است؟



اين آه جانگزاست كه در ملك دل بپاست

يا لشكر عزاست كه در كشور غم است؟



آفاق پر ز شعله ي برق و خروش رعد

يا ناله ي پياپي و آه دمادم است؟



چون چشمه، چشم مادر گيتي ز طفل اشك

روي جهان چو موي پدر كشته درهم است



زين قصه سر به چاك گريبان كروبيان

در زير بار غصه قد قدسيان خم است



گلزار دهر گشته خزان از سموم قهر

گويا ربيع ماتم و ماه محرم است






ماه تجلي مه خوبان بود به عشق

روز بروز جذبه ي جانباز عالم است



مشكوة نور و كوكب دري نشأتين

مصباح سالكان طريق وفا حسين