وي يكي از سرهنگان لشگر عمر سعد بود. روز هفتم محرم، عمر سعد كسي را به نام عمرو بن حجاج با پانصد سوار بر شريعه ي فرات مأمور كرد. آنان فرات را در محاصره ي خويش قرار دادند و از سه روز به شهادت امام عليه السلام مانده، مانع برداشتن آب از فرات شدند.

از سران سپاه عمر سعد و فرمانده جناح راست در كربلا بود. وي در روز عاشورا، در درگيري، مسلم بن عوسجه را غافلگيرانه به شهادت رساند.

هنگامي كه عمرو بن حجاج متوجه شد كه سپاهيانش به طور مخفيانه به سپاه حسين عليه السلام ملحق مي شوند، فرياد زد: «اي اهل كوفه! از امير خود اطاعت كنيد و همراه جماعت باشيد، و در كشتن كسي كه از دين خارج شده (حسين)! و با امام (يزيد) مخالفت كرده، به خود شكي راه ندهيد».

در زمان قيام مختار، او در روز شكست شورشيان ناپديد شد. مختار، خانه ي وي را ويران نمود و اموال او را مصادره كرد.

«عمرو بن حجاج» زبيدي، از جانيان واقعه ي كربلا و كسي بود كه فرمانده نيروهاي ميمنه، لشكر عمر سعد را در كربلا به عهده داشت و شمر، فرمانده ي ميسره ي لشكر بود و مسؤوليت حفظ شريعه فرات را به عهده ي او گذاشته بودند، وي در ايام عاشورا با پانصد سوار مأمور بستن آب به روي اهل بيت پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم بود. و روز عاشورا با امام حسين وارد جنگ شد.

با وجود آن كه وي از جمله كساني بود كه براي امام حسين عليه السلام نامه نوشت و وي را به عراق دعوت كرد: او در كوفه به دستور ابن زياد، با مسلم جنگيد و در دستگيري مسلم بن عقيل نقش داشت. وي پس از شهادت هاني، از طرف طايفه ي مذحج، به ابن زياد اعلام وفاداري كرد. و


در روز عاشورا لشكر را عليه امام حسين عليه السلام تحريك مي كرد.

و همين عمرو بن حجاج، در واقعه جنگ ابن مطيع با مختار، از مشاوران ابن مطيع بود و مردم را عليه مختار بسيج مي كرد.

عمرو مي دانست با اين سوابق و پرونده ي سياه، اگر مختار به او دست يابد، حداقل مجازات او مرگ خواهد بود. بنابراين به سرعت فرار را بر قرار ترجيح داد و در همان روز شلوغي از راه «شرافه» و «واصفه» گريخت و سپس ناپديد شد و معلوم نشد كه زمين او را فروبرد يا به آسمان بالا رفت. بعضي گفته اند: مأموران مختار او را در بياباني يافتند كه از شدت تشنگي از رمق افتاده بود و آنان او را دستگير و سرش را از بدنش جدا كردند.