اين است كه بداني او در جايي تو را حمل كرده كه هيچكس فرد ديگري را حمل نمي كند و به تو از ثمره قلب خود غذا داد كه احدي به كسي نمي دهد و تو را با گوش، چشم، دست، پا، مو، پوست و تمام اعضا و جوارح وجودش محافظت كرده است آنهم با شادماني و گشاده رويي تا آنكه وضع حمل نموده و تو را به دنيا آورده است پس راضي بوده كه تو سير باشي و او گرسنه بماند و تو را بپوشاند و او برهنه بماند و تو را سيراب كند و او تشنه بماند و تو را در سايه قرار دهد و خودش جلوي آفتاب بماند و با تحمل سختي توسط خودش تو را متنعم سازد و با بيدار ماندن خودش تو را از لذت خواب ناز برخوردار نمايد و شكم او براي تو ظرف بود و دامنش محل استراحت تو بود و سينه هايش براي تو مشك آب و غذا و جانش برايت سپر بلا بود براي تو سردي و گرمي دنيا را به جان مي خريد و بر عهده توست كه به همين اندازه از او قدرداني كني و بر اين امر توانايي نداري مگر با ياري و توفيق الهي.