(1280 - 1330) اصلا در يك خانواده ي اشرافي زاده شده بود، در سال 1300 جزو محصلان اعزامي به فرانسه رفت و در سال 1309 به ايران بازگشت. ابتدا به استخدام بانك ملي درآمد اما بعد از آن چند شغل عوض كرد. در سال 1315 به هندوستان رفت؛ در آن جا زبان پهلوي آموخت و رمان معروف بوف كور را به صورت پلي كپي در همان ديار منتشر كرد.

علاوه بر رمان بوف كور و مجموعه داستانهاي كوتاه سايه روشن، سگ ولگرد، علويه خانم، ولنگاري و مجموعه ي انتقادي وغ وغ ساهاب، چند نمايشنامه و مقداري ترجمه از آثار معروف نويسندگان مأيوس مانند كافكا از خود برجاي گذاشت و سرانجام در فروردين سال 1330 در پاريس به وسيله ي گاز خودكشي كرد.

وي در رابطه با شهادت حسين بن علي عليهماالسلام اظهار نظر كرده و در كتاب «توپ مرواري» خود مي گويد: «... براي عرب سوسمار خوري كه چندين سال پيش به طمع خلافت تركيده، زنده ها بايد تمام عمر به سرشان لجن بمالند و گريه و زاري كنند.»!!!