محمد بن حسين معروف به بهاء الدين عاملي، يكي از چهره هاي برجسته ي تاريخ اسلام است. وي از اكثر علوم روزگار خويش بهره ي كامل داشت. اين دانشمند فرهيخته به سال 953 ه. ق در بعلبك چشم به جهان گشود و سپس به همراه پدر به ايران آمد و سالها چون خورشيد در حوزه ي پر بار علمي اصفهان درخشيد. شيخ بهايي در 12 شوال 1031 ه. ق در اصفهان بدرود حيات گفت. جنازه ي او را به مشهد رضوي نقل و در جوار حرم مطهر حضرت علي بن موسي الرضا عليه السلام دفن كردند. او به علاوه ي كتب مختلف علمي، در شعر فارسي و عربي آثار ارزشمندي بر جاي نهاده است.



مصابك يا مولاي اورث حرقه

و أمطر من أجفاننا هاطل المزن






فلو لم يكن رب السماء منزها

عن الحزن قلنا انه لك في الحزن



آقاي من، مصائب تو آتشي در دلم بر جاي نهاد و از ديدگانم باران بسيار فروريخت.

اگر خداوند آسمانها (و زمين) از اندوه منزه نمي بود، مي گفتيم كه او نيز اندوهناك شد.