شاه صفي اول معروف به شاه سليمان، كشور عراق را از سلطه ي عثمانيها خارج نمود. بنا به گفته ي مورخ مشهور «سيد حسون براقي» از كتاب «تاريخ كوفه» دولت صفوي به سال 1048 ه به كشور عراق حمله كرد و قواي عثماني را بيرون نمود. وي علت حمله را چنين مي نگارد: «چون دولت عثماني هزار نفر از سربازان ايراني را كه به «قزلباش» موسوم بودند در كاظمين و نجف به سال 1048 كشته بودند، شاه صفوي با شنيدن اين خبر اسف انگيز ناراحت شد و بلا درنگ با سپاه و جنگاوران ايراني بغداد را محاصره نموده و كشور عراق را زير سلطه ي خود درآورد. سپس به زيارت حسين عليه السلام رفت و براي خدام حرم حضرت سيدالشهداء و ابوالفضل عليهماالسلام و فقراي شهر بخشش فراوان نمود، آنگاه دستور داد مسجد پشت سر را توسعه دادند و رواق شمالي را بنا نمودند كه معروف به«رواق شاه» است.