ابوهاشم اسماعيل بن محمد، در عمان به دنيا آمد ولي در بصره زندگي كرد. او هر چه در فضيلت اميرمؤمنان علي عليه السلام گفته شده بود به نظم درآورد و در مجلسي كه ذكر اهل بيت عليه السلام در آن نبود، درنگ نمي كرد. وي از برجسته ترين شاعران شيعه بود كه در عراق مي زيست و مورد عنايت خاص ائمه عليهم السلام، بخصوص امام صادق عليه السلام بود. در مدح اهل بيت و مرثيه ي سيدالشهداء عليه السلام و شهداي كربلا، اشعار برجسته اي سروده است. نامش ابوهاشم، اسماعيل بن محمد الحميري بود. در سال 105 ه. ق به دنيا آمد. خانواده اش از محبت اهل بيت دور بودند؛ اما خودش شيفته ي آل علي بود و هنر و زبانش را وقف آن دودمان پاك كرد. امام صادق عليه السلام به او فرمود: «سمتك امك سيدا، وفقت في ذلك و انت سيد الشعراء؛ و مادرت تو را «سيد» ناميد، در اين باره موفق شدي و تو سالار شاعراني». سيد حميري، علاوه بر چيرگي در شعر و ادب، در علوم قرآني، تفسير، حديث و كلام نيز چهره اي بارز بود و نامش در كنار نام عالمان بزرگ مطرح است. اما زبان شعري او در مدح دودمان پيامبر و هجو و رسوا كردن بني اميه؛ بسيار نافذ و بران بود. وي در منزل امام صادق عليه السلام مرثيه مي خواند و حضرت و اهل بيتش مي گريستند. سرانجام در «رميله ي بغداد»، در سال 173 ه. ق وفات يافت.



امرر علي جدث الحسين

و قل لأعظمه الزكية



يا اعظما لازلت من

و طفاء ساكبة روية



مالذ عيش بعد رض

كه بالجياد الأعوجية



فاذا مررت بقبره

فأطل به وقف المطية



و ابك المطهر للمطهر

و المطهره الزكية



اذا الرجال توسلوا بوسيلة

فوسيلتي حبي لآل محمد



بر قبر حسين عليه السلام بگذر و به


استخوانهاي پاك او بگو:

اي استخوانهايي كه هنوز تر و تازه و شاداب هستيد،

بعد از اين كه اسبهاي اصيل، شما (استخوانها) را از هم پاشيدند و له كردند و ديگر مرا راضي نمي كنند.

هر گاه بر قبر او بگذري و در آن جا مركب خود را براي مدتي طولاني نگه داري،

گريه كن بر اين قبر پاك و بر پدر و مادر پاك و معصوم او.

در آن زمان كه مردمان هر يك به وسيله اي متوسل مي شوند، من به محبت آل محمد توسل مي جويم.