دكتر سيد حسين جعفري به سال 1983 ميلادي در شهر لكنهوي هندوستان چشم به جهان گشود. او ابتدا علوم اسلامي را در يك مدرسه ي قديمي اسلامي گذراند و سپس به اخذ درجه ي دكترا نايل گرديد. نخستين درجه ي دكترا را از دانشگاه لكنهو هندوستان و ديگري را از دانشكده مطالعات شرق شناسي و آفريقا شناسي دانشگاه لندن اخذ كرد. او سالها رشته مطالعات اسلامي را در دانشگاه هاي مالزي و در شهر


كوالالامپور و بيروت تدريس كرده است و در آن جا صاحب كرسي مطالعات اسلامي شيخ زيد گرديد و به رياست بخش مطالعات مذهبي برگزيده شد و تا سال 1976 م. كه بيروت را ترك كرد، سمت نمايندگي دانشگاه بيروت را در بسياري از مجامع و محافل، كنفرانس ها و سمينارهاي بين المللي به عهده داشت و در زمينه هاي گوناگون اسلامي مطالب و مقالات زيادي نوشته است، وي اكنون سردبير فصلنامه ي اسلامي «همدرد اسلاميكوس» در پاكستان است. جعفري مدتي است كه تحقيق جامعي درباره ي مذاكرات و اسناد نهج البلاغه شروع كرده است و ترجمه و شرح اين كتاب را به زبان انگليسي و با قلمي شيوا در دست دارد.

دكتر جعفري درباره ي نهضت عاشورا مي نويسد: «حسين عليه السلام با آگاهي كامل از وسعت ماهيت وحشيانه ي نيروهاي ارتجاعي، مي دانست كه پس از شهادتش امويان زنان و كودكان را اسير خواهند كرد و آنان را در بين راه كوفه و دمشق حركت مي دهند. كاروان اسراي خاندان بلافصل پيامبر، پيام حسين عليه السلام را تبليغ مي كند. و قلوب مسلمانان را به تفكر و انديشه درباره ي اين تراژدي وا مي دارد و اين موضوع آنها را به تفكر در كل امر واداشته، وجدان آنها را بيدار مي سازد. اين دقيقا همان چيزي بود كه اتفاق افتاد. حسين عليه السلام [بدين ترتيب] در هدف خود موفق شد».

«درباره ي حسين عليه السلام مطالعه و تجزيه و تحليل دقيق حوادث كربلا، به طور كل اين حقيقت را نشان مي دهد كه حسين عليه السلام از همان آغاز، نقشه ي ايجاد انقلاب كامل در وجدان مذهبي مسلمانان را مي كشيد. تمام اعمال و كردار حسين عليه السلام نشان مي دهد كه وي كاملا از اين حقيقت آگاه بود كه پيروزي از طريق قدرت و امكانات نظامي هميشه موقتي است، زيرا قدرت نيرومندتري وجود دارد كه بتواند آن را در جريان زمان نابود كند. ولي پيروزي اي كه از طريق رنج و جانبازي به دست آيد،ابدي است و در وجدان بشري اثر جاودان مي گذارد».

«در انديشه ي حسين عليه السلام،... اسلام نياز مبرم به فعاليت دوباره اي همچون


عمل محمد صلي الله عليه و آله و سلم در مقابل عكس العمل كهنه ي عربي داشت. بنابراين نياز به تكان سختي به چشم مي خورد.»