نسبت حضرت زكريا در قرآن معلوم نيست و در تورات هم ديده نشده. كتابي در ميان نصارا باقي مانده است كه در آن مي نويسد زكريا بن برخيا معاصر داريوش بود.

حضرت زكريا از پيغمبران عظام بني اسرائيل بود كه نسبتش به حضرت داوود مي رسد و او زكرياي سوم است كه در ميان بني اسرائيل پيغمبري يافته. زكريا رئيس خدمه ي بيت المقدس و احبار بود و آن اسرائيل را به شريعت حضرت موسي دعوت مي كرد.

از حضرت ولي عصر روحي له الفداه مروي است كه: زكريا عليه السلام از حضرت باري تعالي درخواست نمود كه اسماء خمسه ي طاهره را به او تعليم نمايد، پس جبرئيل بر او نازل گرديد و او را تعليم نمود، هر گاه زكريا اسم محمد، علي و فاطمه و حسن عليه السلام را ذكر مي كرد غم و اندوهش برطرف مي شد، اما همان كه اسم حسين عليه السلام را ذكر مي كرد گريه در گلويش گير مي كرد و دلش به طپش مي آمد، پس عرض كرد: پروردگارا، چه مي شود وقتي كه نام آن چهار بزرگوار را ذكر مي نمايم از غم و اندوه رها شوم و چون حسين عليه السلام را ياد مي كنم اشكم مي ريزد و دلم مي سوزد؟ آن گاه خداوند كيفيت شهادت امام حسين عليه السلام را براي زكريا بازگو نمود. چون زكريا عليه السلام اين واقعه را شنيد سه روز از مسجد بيرون نيامد و از مردم دوري نمود و پيوسته گريه و ناله مي كرد، پس عرض كرد: خداوندا، فرزندي به من عنايت نما كه چشم من به او روشن گردد و محبت او را در دلم زياد گردان، آن گاه مرا به مصيبت او مبتلا گردان (تا مصيبت من موافق مصيبت خاتم انبيا باشد).