وي مدتي از سوي عبدالله بن زبير فرمانروايي بصره را به عهده داشت. عبيدالله بن زياد پس از دريافت خبر مرگ يزيد، از فرصت استفاده كرد و كوشيد به نام امويان براي خود از مردم بيعت بگيرد ولي كوشش وي دچار شكست شد. بصره پس از اين، با يكي از شخصيتهاي


معروف هاشمي به نام «عبدالله بن حارث بن نوفل» بيعت كرد. ولي نتوانست در كار خود، موفق باشد زيرا شهر يكپارچه آشوب شده بود و اين بحران ناشي از درگيريهاي قبيله اي و شدت يافتن فشار خوارج بود. مردم بصره ناچار به ابن زبير نامه نوشتند و ضمن آن، با او بيعت نمودند و تقاضا كردند تا فرمانروايي بر ايشان بگمارد، تا خطر خوارج را دفع كند. بحران اوضاع بصره به اوج خود رسيده بود و اين خود سبب گرديد كه ساكنان آن، به اتفاق بر حكومت خليفه حجاز گردن نهند، ابن زبير ابتدا حارث بن عبدالله ربيعه را به سوي آنان فرستاد. او در برقراري آرامش منطقه كوشيد تا اين كه مصعب بن زبير به بصره آمد و به عنوان استاندار جديد رسما قدرت را به دست گرفت.