اصبحي منسوب به الاصابح تيره اي از قبايل قحطاني يمني مي باشد. او بعد از «جون» غلام ابوذر عازم ميدان شده و اين رجز را خواند:



انا انيس و انا ابن معقل

و في يميني نصل سيف مصقل



اعلو بها الهامات وسط القسطل

عن الحسين الماجد المفضل



ابن رسول الله خير مرسل

«من انيس فرزند معقل هستم، در دستم تيغ آهني شمشير صيقل داده شده هست، در وسط گرد و غبار ميدان جنگ سرها را با آن مي زنم، دفاع مي كنم از حسين صاحب مجد و بزرگواري و فضيلت، او فرزند رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم كه بهترين رسولان است، مي باشد.»



ولي خوارزمي مصرع دوم بيت دوم را اين طور آورده:

«حتي ازيل خطبه فينجلي»

«با شمشير زايل مي كنم حوادث بد را و آشكار مي شود (خطب: حادثه بد)».

انيس بعد از رجز خواني حمله كرده و جمع كثيري از دشمن را به هلاكت رسانيده و سپس به شهادت رسيد.

در كتابهاي مقتل، نام او در اعداد شهداي كربلا آمده است. ابن شهر آشوب، خوارزمي و سيد امين نام او را


ذكر كرده اند.