محمد بن ابوالقاسم اشراق آصفي به سال 1219 ه. ق در شيراز متولد شد. از سادات حسيني شيراز بود و از عرفان و ادب و علوم رياضي و حكمي بهره داشت.

وي ابتدا «حيرت» تخلص مي كرد و سپس به «حكيم اشراق» ملقب گشت. عمده ي مضامين شعرهايش عرفاني است. درگذشت او در سال 1280 ه. ق در يزد اتفاق افتاد.

اشراق آصفي از جمله شاعراني است كه در مصيبت سيد و سالار شهيدان، امام حسين عليه السلام اشعار پرسوز و گدازي دارد. هم اكنون ترجيع بندي در مرثيه ي سيدالشهداء عليه السلام از او بجاي مانده است. اشراق آصفي در اين ترجيع بند به استقبال ترجيع بند محتشم كاشاني رفته و از او پيروي نموده كه بند اول آن چنين سروده شده است:



اي آسمان چه شد كه چنين قد خميده اي؟

برگو به دوش، بار چه محنت كشيده اي؟



اي ماه از براي چه رخسار كنده اي؟

وي زهره در عزاي كه گيسو بريده اي؟



اي شب چه ماتم است كه پوشيده اي سياه

وي صبح از چه روي گريبان دريده اي؟



اين دل براي كيست كه باري ز ديده خون

وي ديده بهر چيست كه در خون تپيده اي؟






گل پاره كرده جامه و بلبل كند فغان

اي باد غم، فراز چه جانب وزيده اي؟



هر صبح اشك ريز بود ديده ي سپهر

اي ديده ي سپهر به گيتي چه ديده اي؟



اي چشم روزگار به صحراي كربلا

دانم چه ديده اي كه مبيناد ديده اي



ذرات كاينات بود جمله در خروش

اي گوش هوش دهر همانا شنيده اي؟



در عرش و فرش اين همه افغان و شور و شين

باشد به ماتم شه لب تشنگان حسين