در سال 72 ه. ق عبد الملك مروان با سپاهي عظيم، براي تصرف عراق به جنگ مصعب بن زبير آمد و در نزديكي دجله، جنگ سختي بين نيروهاي كوفه و بصره و ارتش شام در گرفت كه مصعب و ابراهيم اشتر كشته شدند و عبدالملك مروان بر عراق مسلط شد. وي وارد كوفه شد و در دارالاماره نشست و سر بريده ي مصعب را جلوي او نهادند.

تاريخ آيينه ي عبرت و پند بزرگي براي انسان است. در اين جا حضار تا صحنه را ديدند ناگهان صحنه هاي مشابه آن در اذهان تداعي نمود. مردي از عرب به نام «ابي مسلم نخعي» برخاست و خطاب به عبدالملك مروان خليفه ي پيروز و مغرور اموي چنين گفت: «من در همين مكان (دارالاماره) كوفه بودم و ديدم كه سر بريده ي حسين بن علي عليه السلام را جلوي ابن


زياد نهادند و چندي بعد ديدم سر بريده ي ابن زياد را در همين مكان جلوي مختار گذاشتند و مدتي نگذشت كه ديدم سر بريده ي مختار را در اينجا جلوي مصعب بن زبير قرار دادند و حال، سر بريده ي مصعب را جلوي تو مي بينم. و سپس اضافه كرد خدا امير عبد الملك را از تكرار اين صحنه حفظ كند.

عبدالملك سخت وحشت زده شد و از آن محل كه تالار مخصوص قصر بود برخاست و دستور داد آن تالار و قبه را خراب كردند.