وي يكي از فقهاي هفتگانه و از كساني بود كه از روي خير خواهي و نصيحت، از امام حسين عليه السلام خواست كه به سوي عراق نرود، و در اين راه بي وفايي مردم را نسبت به پدر و برادر امام حسين عليه السلام ياد آوري كرد. وي از سادات قريش بود. در ايام خلافت عمر به دنيا آمد. به خاطر نماز بسيار، به او «راهب قريش» مي گفتند. در سال 95 هجري درگذشت.