از شهداي كربلا و فرزند امام حسن مجتبي عليه السلام است. مادر او «ام ولد» بود. برخي مورخين نام مادر ابوبكر را نفيله يا نجمه گفته اند.

او از مدينه همراه عمويش امام حسين عليه السلام به كربلا آمد و در روز عاشورا پس از شهادت قاسم بن حسن خدمت سيدالشهدا آمد و اجازه ي ميدان طلبيد و به ميدان رفت و پس از نبردي دلاورانه به شهادت رسيد. شهادت او را بعد از شهادت قاسم بن حسن عليه السلام دانسته اند.

ابوبكر بن الحسن عليه السلام هنگام شهادت شانزده ساله بود - طبق روايت مؤرخين - ايشان خوش چهره و زيبارو بود، در صحنه مبارزه و كارزار بسيار متهور و شجاع بود. در مبارزه چنين مي سراييد:

من فرزند امامي هستم كه پسر علي مي باشد و تا كند شدن شمشير با شما مبارزه مي كنم ما - خاندان خدا - به پيامبر نزديكتر هستيم به شما با نيزه در ميان ميدان ضربه خواهم زد.

ابوبكر وارد كارزار شد و ميمنه و ميسره - چپ و راست - سپاه دشمن را درهم ريخت و بسياري از دشمنان را به قتل رساند، سپس به سوي امام حسين شتافت و در حالي كه چشمانش از عطش فرو رفته بودند، فرياد برآورد: اي عمو، آيا آب در دسترس داريد تا جگر خود را خنك كرده و قدرت تازه اي بازيابم تا بتوانم با دشمنان خدا و رسولش، مبارزه كنم؟ امام حسين فرمودند: اي برادرزاده ام، لختي صبر كن تا با جدت (پيامبر) ديدار كني و با آب بهشت تو را سيراب كند تا ديگر تشنه نشوي، اين نوجوان به سوي دشمنان شتافت و چنين


سرود:

اندكي صبر كن شهادت پس از عطش فرا مي رسد و روحم در جهاد فشرده مي گردد هراسي ندارم، اگر چه مرگ وحشتناك باشد و در هنگام ديدار با مرگ نخواهم لرزيد.

سپس به سوي دشمنان يورش برد و تعدادي از آنان را كشته و همچنان رجز خواني مي كرد. دشمنان او را محاصره و به شهادت رساندند.

ابوجعفر - حضرت امام باقر عليه السلام - ذكر مي كند كه حرمله بن كاهل الاسدي، ابابكر را به قتل رساند و برخي گفته اند عبدالله بن عقبه الغنوي قاتل فرزند امام حسن عليه السلام بوده است.

نام اين شهيد بزرگوار در زيارت ناحيه مقدسه آمده است.