از نيروهاي عمر سعد در كربلا بود. موسي بن عامر از طايفه «جهنيه» گويد: «شهم بن عبد الرحمان» از طايفه جهني و ابي اسماء بن بشير قابضي از جمله كساني بودند كه در واقعه عاشورا نقش


فعالي داشتند، و در به شهادت رساندن عبد الرحمان بن عقيل، پسر عموي امام حسين عليه السلام شركت داشتند و دستشان به خون اهل بيت عليهم السلام آغشته بود.

در زمان قيام مختار آن دو از ترس دستگيري متواري شدند، عبد الله كامل كه از معاونان مختار بود، با گروهي مسلح در هنگام عصر بود كه جلوي مسجد محله ي بني دهمان مستقر شدند، و بر طايفه ي بني دهمان اعلام كرد و قسم ياد نمود كه: اگر عثمان بن خالد را تحويل او ندهند، همه را از دم شمشير خواهد گذراند.

ما كه كاملا در محاصره بوديم، گفتيم: به ما مهلت بده تا او را پيدا كنيم و تحويل دهيم، افرادي از ما همراه مأموران مختار، به جستجوي آن دو قاتل فراري حركت كردند تا اين كه آن دو را در ميدان خروجي شهر يافتند كه قصد فرار به جزيره (شمال عراق) را داشتند، مأموران آن دو را دستگير كرده و به نزد عبدالله كامل فرمانده گروه اعزامي مختار آوردند.

ابن كامل خطاب به عثمان گفت:

سپاس خدايي را كه مؤمنين را در نبرد ياري داد، اگر اين دو پيدا نمي شدند، ناچار به منزلش حمله مي كرديم، خدا را شكر كه مرا بر شما چيره ساخت، سپس ابن كامل، آن دو را به طرف چاهي به نام چاه جعد برد و گردن هر دو را زد و به سوي مختار بازگشت و گزارش مأموريت خود را تقديم مختار نمود.

مختار كه نسبت به آن دو خبيث، سخت حساسيت داشت، فرمان داد تا آن دو جسد را دفن نكنند و هر دو جسد را با آتش بسوزانند.