آرزوي رستگار شدن و رسيدن به فوز و فيض شهادت در ركاب ولي خدا، براي كساني كه در معركه كربلا نبوده اند، آرزوي شيريني است.شهادت را رستگاري دانستن و آرزومندي براي درك آن فيض، هم خطي با سيد الشهداء «ع » است.اين آرزو در زيارتنامه هاي آن حضرت با عبارتهاي مختلفي بيان شده است.از قبيل: «فزتم و الله فليت اني معكم فافوز فوزا عظيما»، [1] «يا ليتني كنت معكم فافوز فوزا عظيما»، [2] «فيا ليتني كنت معكم فافوز معكم ». [3] جلوه اين آرمان والا، در هر عصري مي تواند آشكار شود، چرا كه وقتي هر روز عاشورا و همه جا كربلا باشد و خط جهاد و شهادت به روي پيروان حق گشوده باشد، صداقت زائر در اين ادعا، در جبهه هاي نبردش با ستمگران ديده مي شود و اين آرزو به عمل مي رسد.نمونه آن در جبهه هاي دفاع مقدس در جمهوري اسلامي مكرر ديده شد.

آنان كه عمري خطاب به مولايشان «يا ليتنا كنا معكم...» گفته و بر غربت و تنهايي مظلوميت حسين «ع » گريسته بودند، وقتي كربلاي جبهه هاي حق، براي حسين زمان ناصر و ياور مي طلبيد، به ميدانهاي رزم شتافتند و جان فدا كردند و نشان دادند كه اگر در عاشورا هم بودند، همچون اصحاب شهيد آن امام، عاشقانه جان نثار مي كردند.جمله «يا ليتنا...» هم اعلام موضع و جانبداري از برنامه و حركت عاشورايي شهداي كربلاست، هم اعلام آمادگي براي حضور در كربلاهاي مكرر تاريخ. شعار شهادت طلبان است و آرزوي وارستگان از تعلقات دنيوي.چرا كه نوع شهادتي كه حسين «ع » و اصحابش در كربلا پذيرا شدند، غبطه همه انسانهاي آزاده در دورانهاست.در حديث مفصل امام رضا «ع » خطاب به ريان بن شبيب آمده است: «يا ريان!ان سرك ان يكون لك من الثواب مثل ما لمن استشهدمع الحسين «ع » فقل متي ما ذكرته: يا ليتني كنت معهم فافوز معهم فوزا عظيما» [4] .اگر دوست داري كه ثواب شهيدان كربلا را داشته باشي، هر گاه به ياد آن حادثه افتادي بگو: كاش من نيز با آنان بودم و با آنان به رستگاري بزرگ مي رسيدم.اين آرزو، نشان دهنده زمينه تفكرات عاشورايي در دل انسان است.