پيكر بي روح، جسد.به معني تابوت هم آمده است.در كربلا امام حسين «ع » بر سرنعش شهدا حاضر مي شد.اهل بيت امام حسين «ع »، پس از عاشورا كنار نعش شهيدان آمدند و گريه و عزاداري كردند.در مراسم تعزيه و شبيه خواني هم كه اشخاص، نقشهاي مختلفي به عهده مي گيرند، برخي هم در نقش «نعش » در ميدان بر زمين مي افتند و تداعي كننده اجساد شهداي كربلا مي گردند.كسي كه در تعزيه، نقش بي اهميت و بي سخني را به عهده دارد. [1] در تعزيه ها، نعش را همراه با پيكانهاي خون آلود و شمشيرهاي شكسته وسنانها كه بر روي نعشها دوخته يا جاسازي شده بود نشان مي دادند كه يادآور وضع طبيعي كشته هاي ميدان باشد، يا همراه با پرندگان و كبوتراني با شهپر خونين بر نعش شهيدان، كه سمبل رساندن خبر شهادت به مدينه بود.